Stadswinkel Noord verhuist samen met de bibliotheek en Ronde Tafel naar het Verhalenhuis aan Wagnerplein 4. Dat ligt naast sporthal de Drieburcht. De winkel opent op 14 mei. De huidige stadswinkel aan Wagnerplein 101 is vanaf 3 mei dicht.
Bij de vestiging in Noord kunnen bezoekers van maandag tot en met vrijdag op afspraak langskomen tussen 09:00 en 18:00 uur. Ook Loket Z Noord wordt heropend in de nieuwe stadswinkel. Inwoners van Tilburg kunnen daar terecht met al hun vragen over zorg en welzijn, inkomensondersteuning of vervoer op maat. Op werkdagen is er een inloopspreekuur tussen 10:00 uur en 12:00 uur, waarbij bezoekers wel rekening moeten houden met enige wachttijd. In de middag werkt Loket Z alleen op afspraak.
De Stadswinkel Noord zat twee jaar lang in een noodgebouw aan Wagnerplein 101
Tilburg wil goede dienstverlening leveren, dicht bij de mensen. In het coalitieakkoord 2014 – 2018 is afgesproken om de stadswinkels opnieuw te openen. De stadswinkels werken op afspraak. Zo worden alle klanten snel geholpen.
Een afspraak is snel gemaakt via de website www.tilburg.nl of door te bellen naar 14 013. Wie zonder afspraak langskomt, kan bij de doe-het-zelfbalie kijken of er toevallig een gaatje is of direct een product aanvragen.
Het blijft mogelijk om veel gemeentelijke producten en diensten thuis via deze website tilburg.nl te regelen door een afspraak te maken. Tilburgers kunnen in de stadswinkels onder meer een rijbewijs en reisdocument aanvragen en ophalen. Ook is het mogelijk om documenten als een ‘bewijs van in leven zijn’ aan te vragen. Aangifte doen van de geboorte van een kind en (ongeboren) kinderen erkennen, kan eveneens.
2 reacties
Voeg die van jou toe →zeer goed omschreven toon
Die in de Reeshof is nog drie keer erger dan de wachtkamer van de tandarts. Midden is een desolate stenenwoestijn, blokkendozen bebouwing, erbarmelijk trottoir, natuurlijk geen parkeerplaats. Idioot aangelegd stratencircuit, met rotondes, verkeersdrempels, overbodige middenbermen, onnutte grasveldjes (zodat je de auto niet kunt keren) etc, etc. En dat allemaal aan het desolaat einde van de bewoonde wereld.
Zodra je binnen staat, besluipt je het gevoel dat je daar zo vlug mogelijk vandaan moet. En dan de ‘dienstverlening’ . . . . : ‘Nee, wij werken alleen op afspraak. Komt u morgen maar terug.’ Moet je een nummertje trekken uit een hightech ziekenhuiscomputer en wordt je ‘opgeroepen’ op een beeldscherm . . . terwijl er verder geen hond is. ‘U kunt het document volgende week ophalen.’ Of je moet flink bijbetalen, dan kan het drie keer sneller.
Toen ik mein Ausweis ging ophalen, was ik €10,- voor pasfoto’s en €50, – voor een ‘identiteitskaart’ armer. Ik had twee dagen en een portie afhaalchinees nodig om de depressie emotioneel te verwerken.