Vrijwaring • Tilburgers.nl •

Behaalde resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst.

Dat soort waarschuwingen vind ik nu handig.
Mijn vader vulde jarenlang de voetbaltoto in, aan de hand van de uitslagen van het jaar daarvoor.
Hij won nooit wat. Dat lag ook aan zijn voorliefde voor en rotsvaste vertrouwen in Feijenoord en GVAV, die laatste club omdat hij bij de Groningers zelf ooit rechtsbuiten speelde.

Zo’n vrijwaringsclausule, een disclaimer noemen ze het op internet, is op zich soms nuttig. Als ik in een restaurant verplicht wordt mijn jas weg te hangen, maar bij de kapstok hangt zo’n dom tekstbordje met: ‘de directie stelt zich niet aansprakelijk voor diefstal’, dan neem ik mijn jas gewoon weer mee naar binnen. Dan hang ik hem over mijn stoel.

Nog zo’n leuke, van internet:

‘Wij geven geen enkele garantie inzake de juistheid of de volledigheid, of het bijgewerkt zijn van de informatie die op dit systeem werd geraadpleegd.’

Laten we in deze vrijwaring de woordjes ‘op dit systeem’ eens heel vilein vervangen door ‘in dit partijprogramma’.
Dan kom ik aardig in de richting van de politieke werkelijkheid van alledag besefte ik de afgelopen weken.
Misschien moeten we als kiezer bij de komende stembusgang van de partijen eisen dat ze een dergelijke vrijwaringstekst in hun programma opnemen, bedacht ik vervolgens.
Dat kan dan op deze manier:

‘De in dit partijprogramma gedane beloften bieden geen garantie voor de uitvoering van deze voorstellen’.
Of:
‘De lijsttrekker stelt zich niet aansprakelijk voor het inleveren van politieke idealen bij het toetreden tot een door andersdenkenden gedomineerde coalitie.’

Waarschijnlijk zullen sommige partijen zoiets weigeren, zeker als zij zich al op voorhand met huid en haar hebben verkocht in ruil voor een zekere zetel op het pluche. Dan stemmen we daar toch lekker niet op!
Wellicht zouden kiezers partijen moeten dwingen een soort van ‘niet-wijzigingsbeding’ aan het verkiezingsprogramma te hangen, in ruil voor een stem.

Als zij hun toezeggingen niet nakomen, dus toch stemmen voor verhogen van de AOW-leeftijd terwijl het tegengestelde was beloofd, of om het lokaal te houden: toch stemmen voor verhuizing van de bibliotheek of de aanleg van de Cityring, terwijl was toegezegd daar tegen te strijden. Of voor het verhogen van de sporttarieven en het nog meer consumeren in plaats van het pleidooi om te consuminderen ook in praktijk te brengen.
Dan zou je met een niet-wijzigingsbeding gekoppeld aan het partijprogramma als kiezer die partij voor de rechter kunnen slepen. Wegens contractbreuk.

Wie in het Brabants Dagblad deze week het opiniestuk van oud GroenLinks-raadslid Marc Vintges goed las, kan niet anders dan concluderen dat het hele gedoe over het winkelrondje, de sloop van het gemeentehuis en de ontwikkeling van het centrum al vele jaren geleden is beklonken. En dat GroenLinks daar dus gewoon mee in zou stemmen kan dan geen verrassing meer zijn.
Jammer dat die partij geen vrijwaringstekst of ander uitsluitingsbeding onder de verkiezingsbeloften had opgenomen. (bij de SP ontbraken die kleine lettertjes trouwens ook.)
‘Gevangen in de coalitie’ heet dat. Zegt men.

Wat zeiden die partijen ook al weer over Theresia en de toename van de parkeerdruk door nieuwbouw in de directe omgeving?
Waren de politici niet gewaarschuwd voor de gevolgen van het invoeren van betaald parkeren in de Spoorzone?
Ik durf te wedden dat de bewoners van Theresia straks wel een vrijwaringsbeding op de mat krijgen, mochten ze het systeem van parkeren voor vergunninghouders in hun wijk afwijzen.
Iets in de lijn van: ‘De gemeente staat niet in voor voldoende parkeerplaatsen in uw wijk na de bouw van nog meer kantoren en appartementen in de Spoorzone.’