Guus Christiaans, Master of Arts en Bachelor of Communication. Deze blog verscheen eerder (22-01-2015) op Commtop.nl, een dialoogplatform over communicatie.
De werkeloosheid – specifiek de jeugdwerkloosheid – is een groot probleem. Volgens cijfers van het CBS en UWV die studieperspectief.nl heeft verzameld, is de kans op werk na een studie ‘Communicatie’ klein. Onderdeel van dit probleem is dat het veel studenten na afstuderen ontbreekt aan werkervaring, terwijl vaak in het communicatievak om behoorlijk wat ervaring wordt gevraagd.
De Startersbeurs, op het oog een sympathiek initiatief om jongeren aan werk te helpen – uit de koker van hoogleraar arbeidsmarkt Ton Wilthagen en de jongerenvakbonden – zou hier uitkomst bieden: ‘Een kans om zes maanden werkervaring op te doen bij een bedrijf naar keuze’. En: ‘Vakkennis verwerven in de praktijk, tegen een prima vergoeding’. Helaas biedt de Startersbeurs vooral een valse start.
De beloofde ‘prima vergoeding’ blijkt toch niet zo prima te zijn. Voor slechts 500 euro per maand moet de starter 32 uur per week werken. Omgerekend is dat nog geen 4 euro per uur! Het is onmogelijk om van dit ‘loon’ in je levensonderhoud te voorzien. Het alternatief is om weer bij te lenen om via de Starterbeurs aan het werk te kunnen. Is dit het toekomstbeeld voor afgestudeerden die, helemaal nu de studiefinanciering is afgeschaft, veel geld in hun start op de arbeidsmarkt moeten investeren?
De organisatie van de Starterbeurs noemt als belangrijkste argument dat tegen dit schamele loon een half jaar werkervaring wordt opgedaan dat de kansen op de arbeidsmarkt sterk verbeteren. Hoewel uit een eerste inventarisatie zou blijken dat ongeveer de helft van de jongeren een baan vindt na de Startersbeurs, is de vraag of dit initiatief daadwerkelijk de kansen op de arbeidsmarkt sterk verbetert. Zes maanden werkervaring op de arbeidsmarkt is namelijk geen echte werkervaring. Bij het overgrote deel van de vacatures waar ervaring wordt gevraagd, vraagt men minimaal enkele jaren werkervaring. Zeker ook in de communicatiesector, heb ik als afgestudeerde communicatiespecialist ervaren. Bij weinig vacatures heb je dus niets aan een half jaar werkervaring de vorm van een verkapte stage.
De Startersbeurs blijkt vooral gunstig voor werkgevers: Zij kunnen hoogopgeleide en gemotiveerde jongeren aannemen zonder dat zij hen het minimumloon te hoeven betalen. Een starter kost de werkgever slechts 100 euro in de maand, de rest komt uit een potje van de overheid. Overigens mag de starter slechts één keer gebruik maken van een werkervaringsplek. Misschien nog wel het meest kwalijke is dat er echte – anders – goedbetaalde banen worden ingewisseld voor onderbetaalde ‘Startersbeurs’ banen. Het zou enkel om werkervaringsplaatsen gaan en niet om (aangepaste) reguliere banen, maar iedereen die ooit het vacatureoverzicht op de website van de Startersbeurs bekijkt, weet dat dat niet waar is. Is de starter verdwenen, dan kan een bedrijf gewoon weer een nieuwe, goedkope starter voor een half jaar in dienst nemen. Bij gebrek aan banen kun je helaas als startende communicatiespecialist bijna niet om de Startersbeurs heen, omdat op de reguliere vacature sites vacatures voor junioren vrijwel ontbreken, terwijl de Startersbeurs deze wel biedt. Steeds meer bedrijven weten dan ook van deze regeling te profiteren.
Naar mijn mening verdienen ook starters op de arbeidsmarkt een fatsoenlijk loon. De Startersbeurs zet de deur open voor afschaffing van het minimumloon en zorgt voor verdringing op de arbeidsmarkt. Het toeval wil dat op de dag dat ik deze blog schreef, in de Volkskrant een artikel stond over een nieuw initiatief uit de koker van hoogleraar Wilthagen: ‘de Meesterbeurs’. Vergelijkbaar met de Startersbeurs, alleen dan voor 50-plussers in de bijstand. Nu niet alleen mensen voor een prikkie aan het werk zetten onder het mom van werkervaring, maar ook om ‘weer aansluiting te vinden op de arbeidsmarkt’. “Mensen doen weer mee”, zoals Wilthagen zegt. Dat klopt, maar dan wel voor een schijntje.
Recente reacties