Gastbijdrage van Hans Rube, journalist en burgerraadslid voor PvdA Tilburg.
‘Horen, zien en zwijgen en als je met ons meedoet, dan zullen we jouw familie niets doen.’
De zin is een truc die harde criminelen wel vaker toepassen. Iemand onder druk zetten om hem het verkeerde pad op te sturen.
Nu klinkt de naam Mario wel Italiaans, maar om de Tilburgse bijna ex-wethouder van GroenLinks als slachtoffer te betitelen van een college met een groepje Capo’s gaat natuurlijk wel heel ver.
Toch mag hij, onder dankzegging van ons lokale dagblad, in een lovend afscheidsverhaal, vertellen dat hij onder druk van zijn collega’s wel moest instemmen met de verkwanseling van cultuurlandschap en natuurgebied Wijkevoort ‘omdat het anders nog veel erger’ zou zijn geworden. Deze boude uitspraak kunnen we op velerlei manieren uitleggen.
Het kan een uiting zijn van verregaande arrogantie.
Of het is naïef.
Of hij heeft de Bijbel wel heel letterlijk genomen: ‘Ik was mijn handen in onschuld’, zei Pontius Pilatus immers ooit.
Ook kan de kritische lezer vragen stellen bij de rekenkunst van zowel het dagblad als de wethouder. Want, zegt de wethouder, ‘als wij niet hadden meegedaan was Wijkevoort er ook gekomen.’
In mijn studententijd kocht ik ergens in de jaren 70 van de vorige eeuw bij de Vrije Boekhandel voor 22,50 gulden een reeks prenten in een map. De titel:
‘De bulldozer schuift verder, of, de verandering van het landschap’.
In zeven prenten schetst kunstenaar Jorg Muller een onthutsend beeld van onze ‘vooruitgang’. Hoe een prachtig landgoed in de loop van de tijd verwoest wordt, tot er slechts industrie overblijft waar geen mens meer kan of wil wonen.
D66-voorman Jan Terlouw schrijft het voorwoord in deze map.
Citaat: ‘We handelen of we beschikken over oneindige voorraden, oneindige ruimte en alsof de natuur alles kan verdragen’.
Dat is natuurlijk onjuist, zegt Terlouw bijna 50 jaar geleden al. ‘Waar afgaat en niet bijkomt, daar raakt op.’
Die zeven prenten maken de kijker triest. De verandering van het landschap is onthutsend. Bomen worden omgehakt, vogels verdwijnen, blokkendozen verrijzen.
GroenLinks zit al decennia in het Tilburgse college. Mario Jacobs al weer ruim 7 jaar. In 2014 zei hij in de gemeenteraad nog: geen landschap te willen opgeven als er geen vraag naar industriegronden was.
Coalitiepartij GL zorgt in de gemeenteraad al vele jaren voor een meerderheid in de besluitvorming als trouw ondersteuner van het college. Deze periode draagt GL zes zetels aan. Voor die collegedeelname heeft de partij een aantal idealen en ‘kroonjuwelen’ moeten afstaan. Bijvoorbeeld: niet Jacobs’ GL doet Duurzaamheid, maar de VVD.
Niet eerder dan in deze laatste jaren werd zoveel ruimte geboden aan projectontwikkelaars om lukraak bomen te kappen. Zelden kreeg een oppositie zo weinig voeten aan de grond als bij deze coalitie van GroenLinks, D66, VVD en CDA. Als we dan naar Wijkevoort kijken, met name naar de besluitvorming, dan is het door de zes GroenLinks-zetels dat cultuurlandschap Wijkevoort volgebouwd mag worden met blokkendozen. D66, VVD en CDA samen hadden geen meerderheid omdat de hele oppositie tegen die ontwikkeling is.
Dus, dat het dagblad de wethouder laat verklaren dat ‘het industrieterrein ook zou zijn ontwikkeld als we niet hadden meegedaan’, is vreemd. Zonder de stemmen van GroenLinks, was het voorstel immers afgeschoten. Met de steun van GroenLinks in de gemeenteraad, hadden de inwoners van Tilburg daarna echter nog wel een referendum kunnen houden over dat besluit. Zelfs dat werd niet toegestaan.
Jan Terlouw schrijft, decennia geleden: ‘Milieubeheer is niet alleen het probleem van vuil water, vieze lucht, smerige bodem. Was ’t maar waar.’ Het probleem zit dieper zegt hij. ‘We hebben een verwrongen idee over wat vooruitgang is.’ Terlouw liet zijn kinderen daarom de prenten in omgekeerde volgorde
bekijken. Daar werden ze vrolijk van.
Als ik twee van deze prentenmappen van Muller over de verandering van het landschap zou hebben, kon bijna ex-wethouder Jacobs er een van mij krijgen.
Om vooruit te kijken, naar wat met zijn steun tot stand dreigt te komen.
Uit mijn hart gegrepen, Hans.
Het is evenwel de lokroep van het pluche
waaraan blijkbaar niet één politieke partij weerstand kan bieden, wellicht PvdD uitgezonderd.
Deze houding heet ‘politiek’ en hiermee maakt politiek zich de laatste jaren steeds minder geliefd
en nu druk ik mij zwak uit.
Deze constatering neemt niet weg dat Groen Links in Tilburg zich dood moet schamen om haar houding in dit dossier en dit kan niet vaak genoeg worden geroepen.
Dank hiervoor.