Gastbijdrage van Leo Peters, Voorzitter Reeshof aan Zet.
Het is weer verkiezingstijd en de mooie, fraaie beloften zullen ons weer om de oren vliegen. Feit blijft dat iedere gedane belofte net zo vluchtig is als gas. Ze vervliegt in ruil voor iets, namelijk zodra een andere partij bijvoorbeeld een standpunt of een samenwerking aanbiedt. Natuurlijk niet voor de verkiezingen, maar juist vlak daarna, zodat de kongsi’s vooral geen effect meer hebben op de uitslag. De kiezer heeft gesproken en op basis daarvan moet hij/zij gedurende de komende 4 jaar zijn/haar mond houden. Eens gekozen, blijft gekozen. Nagenoeg alle partijen maken zich hier schuldig aan, uiteraard allemaal op basis van visie en het grotere plaatje.
Wat het een en ander inhoudt hebben we in de afgelopen tijd kunnen zien. Achterkamertjesafspraken (= afspraken die het daglicht niet kunnen verdragen) maken de dienst uit. Met stemmen naar eer en geweten maak je geen politieke carrière, dan ben je alleen maar lastig.
Het Tilburgse volk kon dan wel een mening hebben over de verdere uitbouw van Tilburg, maar mocht dat niet aangeven, dat kwam de coalitie niet van pas. En omdat de coalitie er voor gezorgd had dat zij gezamenlijk in de raad altijd een meerderheid hadden leverde dat, samen met de eerder vermelde fractiediscipline, een solide uitkomst op ten faveure van de coalitie.
“Zie je wel, democratisch besloten, want de meerderheid heeft besloten,” durfde er ook nog iemand te roepen. Democratisch, een ‘gotspe’. Voor de oplettende lezer, het gaat voornamelijk over Wijkevoort. Het referendum is afgewezen, de visie van de coalitie (dus de visie van het college) is leidend. De afspraken die met derde partijen zijn gemaakt (Versteijnen, BORT, Somerset Capital)
Nu is er gelukkig in Nederland een noodremprocedure. Gelukkig omdat dat in een echte democratie niet nodig zou moeten zijn. Gelukkig omdat daardoor nog een redelijk objectieve partij (wars van de afspraakjes en de gemeentepolitiek) er nog eens naar kijkt of men zich wel aan alle spelregels heeft gehouden. Nederlandse en ook Europese.
De stelling dat er geen sprake is van een significante stikstoftoename bij de voorspelde activiteiten incluis de voorspelde vervoerstoename, de aannames dat het allemaal mee zal vallen, de stelling dat de gezondheid van de inwoners vlakbij (Reeshof en Hulten) er niet significant onder zal lijden, de stelling dat het mooier en groener wordt dan het nu al is, de stelling dat de bedreigde diersoorten in het gebied allemaal een verhuiskoffertje krijgen, dat alles wordt door de wijze dames en heren van de Raad van State tegen het licht gehouden.
Mocht de uitkomst daarvan anders zijn, dus mocht de RvS het met ons eens zijn dat het een slechte zaak is om het huidige groen van Wijkevoort op te offeren voor het visionaire groen van het college, dan mag diezelfde Tilburger die zijn / haar mond moest houden, BETALEN. Want de gemeente Tilburg rekent op de inkomsten uit de gemaakte dealtjes en als dat uitblijft, tja, dan heeft de gemeente Tilburg (lees de inwoners van Tilburg) een probleem, er zal en moet een financieel gat gedicht moeten worden en de colleges stoppen daar echt hun eigen geld niet in. Zij spelen monopoly met andermans geld, namelijk dat van de inwoners. Zij winnen als iets lukt (goed voor CV en carrière) en verliezen op andermans kosten.
In de tussentijd komen er nieuwe verkiezingen. Hoewel opportunisme in de politiek voor nagenoeg eenieder geldt, zijn het met name de huidige coalitiepartijen VVD, CDA, D66 en GroenLinks die hun ziel hebben verkocht. Aan wie, dat zal ooit nog wel blijken, maar als u verstandig bent zou u het lot van Tilburg niet meer in handen van deze partijen moeten leggen, niet op stemmen dus.
1 reactie
Voeg die van jou toe →Goed en duidelijk verhaal.
Politici denken alleen aan hun carrière en hebben met ons burgers weinig tot niks op.