Roland Samuels is oprichter en initiatiefnemer van stichting Social Energy en sinds januari van dit jaar de Hoofdredacteur van Tilburgers.nl, beide als vrijwilliger en onbezoldigd. De afgelopen drie maanden hebben we met veel plezier 12 bekende en onbekende Tilburgers geïnterviewd over hun ‘Visie op de Stad 013’. In deze 13de, en afsluitende aflevering van de reeks vertelt Roland over zijn eigen achtergrond en visie.
“Ik ben geboren in 1963 te Boxtel en nu 49 jaar oud. Oorspronkelijk ben ik elektronicus van beroep maar noem me liever ervaringsdeskundige. Sinds de scheiding van mijn ouders, ik was 8 jaar, bleef ik met twee jongere zusjes en een overspannen moeder achter. Ik verloor daardoor plotseling mijn kindertijd en moest al snel aan de harde realistische volwassen wereld deelnemen. Hierdoor moest ik noodgedwongen met de vele hulpverleningsinstanties dealen, het maatschappelijk werk, internaat, psychologen, pedagogen, gezinscoaches, mentors, voogden, toeziend voogden enzovoort. Vanaf mijn 16de, na het overlijden van mijn moeder, stond ik op eigen benen. Vanaf die tijd heb ik echt alles zelf mogen doen, zonder veel steun of hulp van mijn familie. Ik ben ‘self-made’, zoals ze dat wel noemen. Ik heb al heel vroeg geleerd dat sprookjes niet bestaan en dat je het beste heel realistisch in het leven kunt staan.”
“Als elektronicus heb ik 13 jaar in de commerciële branche gewerkt tot 1996. Twee jaar eerder, op mijn 31ste, verloor ik plotseling steeds meer zicht uit mijn linker oog. Er zat de klad in de consumenten elektronica en er was weinig werk meer. Hierdoor kwam ik voor 60% in de WAO terecht. Zo ging dat destijds nog; dealtjes tussen werkgever en het toenmalige GAK om werknemers koste wat kost in dienst te houden of via een WAO-regeling sneller te laten afvloeien. Hierdoor moest ik om medische redenen ontslag nemen en raakte ik werkloos. Het resultaat was, dat ik mijn eigen beroep niet meer mocht uitoefenen en stond op straat. Wat daar op volgde was een periode van bezinning. Wat moest ik gaan doen? Het GAK adviseerde bonsaiboompjeskweker, aspergesteker, telemarketeer, draaier of freezer. Nee, dat was het allemaal niet. Ik wilde iets doen met mijn wijze levenslessen die ik had genoten, ik was een ervaringsdeskundige geworden als het gaat over al die bureaucratische instanties waar mensen mee te maken kunnen krijgen. Daar wilde ik iets mee.”
“Mijn kracht is, dat ik altijd naar mogelijkheden kijk en ook dit zag ik als een kans. Mensen raken gemakkelijk in een negatieve spiraal naar beneden als ze tegenslagen krijgen, ik heb voor mezelf altijd geprobeerd om dat te keren en die spiraal naar boven te duwen. Dit is mijn tweede natuur geworden. Het kost vaak meer energie om negatief te zijn dan om positief de dingen te benaderen. Jezelf in je eigen kracht zetten. Graag wilde ik dat ook andere mensen leren.”
Na een half jaar bureaucratie door een zelf aangevraagde herkeuring bij het GAK en wat omzwervingen ben ik bij een kringloopbedrijf aan de slag gegaan, als werkbegeleider. Hier kon ik mijn vak als elektronicus en ervaringsdeskundige combineren. Daar kwamen mensen in eenzelfde situatie, mensen aan de ‘zelfkant van de samenleving’, met vaak veel problemen, die ik kon leren om zichzelf in hun kracht te zetten. Niet door ze aan de hand te nemen of ze alles voor te kauwen, maar op een onorthodoxe manier, door ze eerst tegen de muur te laten lopen zodat ze wel moeten leren kiezen voor verandering in positieve, of negatieve zin. Op die manier heb ik heel wat mensen in hun kracht gezet en kwamen ze er zelf achter dat ze heel veel meer konden. Twee van deze mensen, zogenaamde ‘fase 4’-mensen, die achterin de kaartenbakken stonden omdat ze ‘niks meer zouden kunnen’, zijn zelfstandig ondernemer geworden. Ieder mens heeft talent, en datgene waar je talent voor hebt, doe je altijd met passie.”
“Mede door deze onorthodoxe benadering ben ik uiteindelijk na 13 jaar ontslagen en op dit moment werkloos. Het is namelijk in strijd met de gevestigde orde. De meest instituten zijn helemaal niet echt bezig met het oplossen van problemen, niet met het nastreven van het doel waarvoor ze zijn opgericht, maar met het in stand houden van zichzelf.” Niet raar want een stichting of instantie die zijn doel heeft bereikt, zou zich moet afvragen of deze opgeheven kan worden zodat hun werknemers werkloos worden. Neem bijvoorbeeld armoede; hoeveel instituten houden zich daarmee bezig? Hoeveel mensen hebben hierdoor een baan met een goed salaris? Die zijn erbij gebaat om de armoede in stand te houden, omdat ze vooral bezig zijn met hun eigen hypotheek, vaste lasten en vooral economische groei. Uiteindelijk zou elke idealistische stichting of instantie wel naar opheffing moeten streven.”
“Veel mensen doen praktisch alles voor geld en vergeten daardoor hun idealen, passie en geluk, omdat ze denken dat ze met dat geld alles kunnen regelen maar echte zekerheden in het leven zijn niet te koop. Veel mensen leven gebaseerd op angst, en daarom bouwen mensen een schijnzekerheid. Vroeger was de kerk het hoogste gebouw in de stad, want de kerk bood zekerheid. Nu zijn de gebouwen van banken en verzekeringsmaatschappijen het hoogst. Ze bouwen dus op een zekerheid die er eigenlijk niet eens is. Een ziektekostenverzekering geeft niet de zekerheid dat je nooit ziek zult worden of sneller beter. Een rijbewijs hebben wil nog niet zeggen dat je nooit een ongeluk zult krijgt. Soms gebeuren er dingen waar je zelf niets aan kunt doen. Het overkomt je gewoon daar doe je verder weinig aan. Een van de lessen die je hieruit kunt leren: hoe ga je er mee om? Hoe zet je jezelf weer in je kracht en zoek je nieuwe kansen en wegen in plaats van te kniezen en bij de pakken neer te zitten.”
“Met de huidige crisis moeten we dan ook niet kijken naar de problemen, maar vooral naar de kansen die het biedt. Overbodige tussenlagen moeten er tussen uit, mensen moeten weer meer de regie zelf in handen nemen, in plaats van te veel uit te besteden aan grote loge organisaties en een terugtrekkende overheid. Dat zullen we moeten schrappen en meer terug naar onze basiswaarden. “Nu zitten we in een eindtijd van een hele hoop van dit soort ouderwetse systemen. De jeugdzorg, de thuiszorg, de woningbouw, arbeid… noem maar op. We moeten een omslag maken naar een duurzamer leven, waarin economische groei niet meer het belangrijkst is. Ik sta achter de filosofie van Robert en Edward Skidelsky, van wie vorige maand het boek ‘Hoeveel is genoeg?‘ (How Much is Enough?) is gepubliceerd en waarin zij stelling nemen tegen economische onverzadigbaarheid, de drang naar steeds meer geld.”

“Met arbeid moeten we terug naar het leerling-meestersysteem, weer kiezen voor een vak met passie in plaats van een mooi pak en een grote lease auto. Een mens heeft niet zoveel nodig om gelukkig te zijn.Terug naar onze basiswaarde; Bruto Nationaal Geluk en opletten dat grote bedrijven niet alles overnemen zodat de gewone schoenmaker geen kans meer heeft om te overleven, doordat hij vanwege onze hoge lasten en belastingen een loon van €50,- per uur moet vragen om te kunnen rondkomen. De privatisering heeft voor een groot deel deze crisis veroorzaakt. Bij de meeste geprivatiseerde Nuts bedrijven zoals openbaar vervoer, elektriciteitsbedrijven, zorgverzekering, sociale woningbouw etc. , betekent het tegenwoordig niet veel meer dan koste wat kost veel geld verdienen voor de aandeelhouders, werknemers komen dan op de laatste plaats”
“Mensen die over de gevestigde orde heen durven kijken, ontdekken vaak de nieuwe dingen en kunnen mogelijkheden ontwikkelen. Innovatie is het bestaande loslaten en niet bang zijn. Helaas kunnen de meeste mensen dat niet. We kopen zaken af en door de individualisering hebben mensen zich teruggetrokken en is er te weinig gezonde sociale controle meer. Een groot probleem is dat mensen moeilijk durven te veranderen en loslaten, uit angst. Maar in plaats van de hakken in het zand zetten, zouden mensen beter kunnen gaan meedenken over de onvermijdelijke veranderingen die op komst zijn.”

“Ik heb al vroeg geleerd dat je een crisis voor moet blijven. Met onze stichting Social Energy proberen we dit eigenlijk. Een soort kleine “Civil Society” We hebben inmiddels 50 vrijwilligers uit alle lagen van de maatschappij, die hun positieve kracht bundelen zodat ze elkaar versterken: 1 + 1 = 3. Daarom kunnen we bijvoorbeeld een Repair Café organiseren, waar mensen samen kapotte spullen gaan repareren, en kunnen we een collectieve moestuin, Energy Garden, opzetten met zo’n 20 vrijwilligers, zodat mensen weer leren om in hun eigen voedsel te voorzien. Deze moestuin heeft een huisje zonder voorzieningen zoals gas, elektriciteit en water, dat creëert bij mensen de creativiteit om daar iets aan te doen. Een Energy Café, waar we in staat zijn om zelf energie op te gaan wekken met zonnepanelen, wind- en waterkracht. We maken nu zelfs met enkele vrijwilligers onze eigen media via Tilburgers en TilburgWebTV om onze projecten in de aandacht te brengen. Binnenkort starten we een nieuw project PC-ReStart, waar vrijwilligers aan de slag gaan met gebruikte computers.”
“Mijn visie is, dat mensen best heel erg veel zelf kunnen, als je ze maar in hun positieve kracht zet en deze bundelt. Dan bestaat er niet zoiets als boven- en onderkant van de samenleving. De overheid mag wat mij betreft de ‘civil society’ veel meer gaan stimuleren en minder inzetten op angst. Civil society is geen bedreiging, maar een kans. Als dit de maatschappij wordt waar we naartoe gaan, en die kant gaat het waarschijnlijk op, zou we eens moeten kijken naar een basisinkomen voor iedereen. Zodat we het werk, de zorg voor onze naasten en creativiteit recht evenredig en naar ieders draagkracht weten te verdelen.”
Visies uit de stad
Dit is het dertiende interview in een reeks van 13 over visies uit de stad, over de stad.
Vanaf 9 augustus verschijnt er een nieuwe reeks van 13 interviews.
Eerder verschenen:
- Frank Reestman: “Het Postkantoor is een sociale factor in een wijk”
- Niek van den Broek: “Als iets in Tilburg lukt, lukt het overal!”
- Luuk Koelman: “Echt nieuws gaat over duiding van het nieuws”
- Frank van Boxtel over Regiotaxi: “Welkom bij de fraudeurs met honkbalknuppels!”
- Gerard Otten: “Tilburg is onvoorspelbaar mooi!”
- Rob Keijzer, projectontwikkelaar: “De crisis heeft mijn beroep totaal veranderd”
- Paul van Kemenade: “Creativiteit laat zich nooit inbinden”
- Leon Vermeulen: “Ik heb er bewust voor gekozen om niet in de schuldhulpverlening te gaan”
- René Scherpenisse: “Niet de huur, maar de energierekening gaat de betaalbaarheid van wonen bepalen”
- John la Haye: “Het is heerlijk om te spelen met water!”
- Ton Wilthagen: “Een bedrijf is geen banen-pinautomaat”
- Ton Hendriks: “Vroeger werden deze mensen in een hoekje gedouwd, weggestopt. Wij halen ze terug”
15 reacties
Voeg die van jou toe →Recht uit je hart geschreven Roland.
Ik ken dat jezelf in je kracht zetten ook ik had toen ik jong was en dan heb je inig keus of in je kracht staan of helemaalinstorten.
Ook ik ben heel sterk uit dingen gekomen.
Ik vind het knap dat je je zo inzet voor andere je bent een voorbeeld voor vele.
Ben trots op jou Roland en wat ik je wil zeggen is:Ga doorgeef jou energie door je komt nog ver zo❤.
Goed en heel herkenbaar verhaal Roland, wat wij geleerd hebben in “onze jeugd” is creativiteit en telkens jezelf in je kracht moeten zetten anders overleefde je het niet!! Lef!! kiezen voor jezelf hoe moeilijk ook. Ik vind het GOUD! we moeten inderdaad onze positieve krachten bundelen en mensen een hand geven,.. leren en loslaten…. en vertrouwen bieden dat je het zelf kunt. Want dat kunt jij ook!!
Hoi Ron
Ik lees nu pas je verhaal,goed geschreven.
We hebben elkaar voor het laatst gesproken op de uitvaart van je vader,alweer enkele jaren geleden.
Houd je rug recht en laat je niet kisten
Warme groet Gorettie
Mooi Roland.
Ik zag n reactie voorbij komen ” als het in Tilburg lukt, lukt het overal” Toon Hermans had zijn shows dan ook altijd eerst in Tilburg…..sloeg daar z’ n show aan, dan ging hij verder het land in!
Roland,
Compliment voor het realistische verhaal. In mijn leven wat adviseurs tegen gekomen die goed voor zichzelf konden zorgen. Overigens ook een vorm van jezelf in je eigen kracht zetten! Maar feitelijk gaat het toch om de toegevoegde waarde. Ieder mens heeft namelijk toegevoegde waarde, maar niet iedereen kan door omstandigheden langs de gebaande paden zijn of haar weg vinden. Niet passen in de geldende regeltjes of normen betekent haast automatisch dat je buiten de boot valt! In die situatie gaat het eigen vermogen in de vorm van een toevoegende waarde een rol spelen. Jouw verhaal schetst dit beeld! Helaas is politiek nog steeds ingericht op het bedenken voor, zodat de dynamiek vanuit de mens nauwelijks wordt benut. Civil society is daardoor nog meer een kreet dan een maatschappelijke ommekeer! De politieke honger zit nog steeds in het bedenken en niet in het exploiteren. Bottom up i.p.v. top down en draagvlak vestigen en creativiteit borgen. Ik vrees dat er nog een hele weg te gaan is! Waar veel adviseurs zijn is de chaos het hoogst! Politiek nederland gaat er haast aan kapot!!!!!!!!
Erg goed stuk Roland. Heel herkenbaar. Tijdens het laatste verkiezingsdebat van het BrabantsDagblad heb ik gereageerd op de stelling dat ‘we’ slim moesten investeren in de arbeidsmarkt. Ik heb toen gezegd dat er in Nederland jaarlijks 6.5 miljard (10.000 per werkloze!!) wordt uitgegeven aan werkloosheid’bestrijding’. Dat gaat dus naar die enorme brei aan ‘hoogleraren’, ‘reintegratiebureautjes’, ‘coaches’ enzovoorts. Blij dat er hier ook een tegengeluid is!!
goed stukje roland, is mischien al 30 jaar geleden dat ik jou sprak, herken mezelf er wel in., hans dovens voormalig mede bewoner kamertraining piushaven.
Als je nooit zekerheden hebt gekend Roland, dan hoef je er ook niet meer naar op zoek !!!
“Pluk de Dag”
Hoi Roland,
Vindt jou een echte omdenker, sluit er goed aan bij de aflevering van tegenlicht afgelopen maandag met Jan Rotmans.
TransitieNL. Kiemen van het nieuwe Nederland
http://tegenlicht.vpro.nl/afleveringen/2012-2013/transitienl.html
Zeker gaan kijken en verder veel succes met jou omslag.
Rob
Hoi Roland,
Mooie bijdrage aan #HetJaar013. De kracht van Tilburg, zijn haar kràchtige inwoners, die sàmen vaak van onderop allerlei initiatieven ontplooien.
Wij hebben samen ook mooie activiteiten mogen neerzetten.
Ik ben super blij met de mooie filmpjes op TilburgWebTV.
Kijk dankbaar terug naar onze samenwerking met Fimke Zwerink op de dag van de transitie in de jeugdzorg.
De samenwerking zal ook in 2013 nog veel vruchten afwerpen.
Denkend aan mijn bijdrage (interviews) voor Tilburg top 100, ook in samenwerking met de artiesten van de CD Alle 013 goed.
Gisteren op TEDxNijmegen, een innovator gesproken die piratenvlaggen uitdeelt. ‘Kom in actie!’.
Iedereen kan het verschil maken. Wordt een Doe-consument.
Er zijn genoeg mogelijkheden als je vanuit talenten en kànsen denkt.
Het Bruto Nationaal Geluk, mag meer aandacht krijgen.
Succes met alle werkzaamheden en uitvoering van de plannen.
en tot snel, bij èèn van de activiteiten.
De urganda toer, 23-04 as.; de CD lancering 25-04; of de lezing van Jan Rotmans? 23-05-2013!
http://www.mijnbestand.nl/Bestand-XRLABBNWCQS6
Godelieve Engbersen
Nachtburgemeester/V Tilburg
Goed en mooi verhaal Roland, ook qua analyse. We zullen elkaar keer op keer treffen en vinden de komende tjd; er is meer dan genoeg werk aan de winkel!
zo zie je maar dat de aanhouder wint ron.
Verfrissend om nu eens het verhaal achter de persoon Roland Samuels te horen.
Een stichting met een krachtige visie die ik graag zie blijven evolueren.
Een verhelderende visie Roland
Twee keer ontslagen na 13 jaar werken en zo’n interview in het kader van 13 visies uit de stad013 in het jaar 013
Het getal 13 zal voor jouw wel zo’n beetje een geluksgetal geworden zijn.
Groeten Frans
Net als Roland stond ik ook al heel vroeg op ‘eigen’ benen, maar dan als enigst kind. Ik was 14,en heb me met meer vallen dan opstaan toch staande kunnen houden.
Zwaarder lijkt het mij dan om ook nog de (emotionele) verantwoordelijkheid van (jongere)familieleden erbij te moeten hebben.
En toch hebben deze ervaringen ervoor gezorgd dat zowel hij als ik redelijk positief in het leven kunnen staan en er uit halen wat er in zit, ook ten dienste van onze medemensen.
Er is niets mis mee om ‘alleen’ door het leven te gaan, maar samen kunnen we zo veel meer.
Ik ben er trots op dat ik Roland Samuels al van dichtbij mee mag maken, mede als één van de vrijwilligers van Stichting Social Energy en dat ik hem op deze manier nóg beter heb mogen leren kennen.
Open, eerlijk en inspirerend is dit. Een mooie afsluiting van deze serie intervieuws !!